Muziek

Tja, dit ben ik als klein ventje. Een jaar of drie was ik; plaatjes draaiend op de grote radio-platenspelercombinatie van mijn ouders. Ik herkende de singletjes aan de kleur van hun label, want lezen kon ik nog niet.

Ik ben erg aan deze foto gehecht, want muziek bepaalt nog steeds mijn leven. Ik hou van bijna iedere soort muziek en ik speel verschillende muziekinstrumenten (fluit, gitaar, piano).

Ik verkeer in de gelukkige omstandigheid dat muziek ook mijn beroep is geworden;  als muziekleraar, koordirigent, musicoloog, arrangeur en componist kan ik zeggen dat ik voor 95% van de tijd betaald mijn hobby sta uit te oefenen.

Voor mij als muziekleraar gaat er bijna geen dag voorbij zonder pianospel. Altijd beroepsmatig: het begeleiden van een klas zingende kinderen of het spelen van voorbeelden in de les.

Het goede nieuws is dat ik er nog voor betaald krijg ook; muziek is, zoals Jazzpianist Chick Corea ooit zei, inderdaad een schitterend vak.

Als ik tijd heb, altijd minder dan ik graag zou willen, speel ik ook nog wel piano voor mijn plezier. Mijn favoriete stukken zijn Bach's 2e Partita in c mineur en Beethoven's Pathétique, in Eb. (Hm, alletwee stukken met drie mollen - voer voor psychologen!). Ik studeer er al mijn hele leven op, maar kom nog niet in de buurt van wat je op opnamen hoort. Ik blijf gewoon volhouden.

A. Edelfelt: At the Piano.

Van origine ben ik fluitist, een instrument dat ik na mijn conservatoriumstudie jarenlang niet meer heb aangeraakt omdat de piano beter inzetbaar was bij mijn werk als leraar en dirigent. Ook was ik ontevreden over mijn eigen niveau als fluitist.

Maar, in 2015 begon het - na dertig jaar - weer te kriebelen en ik besloot dat ik niet de beste fluitist ter wereld hoefde te zijn om toch plezier aan het fluitspel te kunnen beleven.

Ik haalde mijn oude fluit weer uit het foudraal en hij deed het nog prima. Sneller dan verwacht was ik weer terug op mijn oude niveau en na nog wat doorstuderen kwam ik zelfs tot een voor mij zeer acceptabel niveau. In dezelfde tijd kreeg ik de buitenkans om voor een hele redelijke prijs uit een erfenis een tweedehands Azumino Altus-fluit te kunnen overnemen, die mijn plezier in het fluiten nog eens verdrievoudigde. Ik studeer er iedere dag op, ongetwijfeld niet helemaal tot genoegen van mijn buren - zo'n fluit klinkt nogal door, dus ik waardeer het zeer dat ik ze nooit hoor klagen.

Reaching toward Infinity - het geldt helaas ook voor mijn muzikale belangstelling. Sinds twee jaar houd ik mij ook wat uitgebreider met tokkelinstrumenten bezig. Dat zit zo: ik speel al sinds mijn jeugd gitaar, een instrument waar ik door mijn zeven jaar oudere zus Diny aan verslingerd ben geraakt. Voor mijn vijftiende verjaardag kreeg ik van haar een tweedehands gitaar. Zij had hem niet meer nodig omdat ze zelf inmiddels een betere gitaar had gekocht, maar ik vind het nu, 45 jaar later, nog steeds een ongelooflijk mooi cadeau. Ik heb de gitaar dan ook nog steeds en heb haar zelfs niet al te lang geleden nog laten reviseren, ook al was ze dat economisch en muzikaal gezien eigenlijk niet meer waard.

Nog mooier was dat - als onderdeel van het verjaarscadeau - Diny mij ook ruim een jaar lang begeleidde bij mijn eerste gitaaroefeningen en we hebben uiteindelijk, bij de 70ste verjaardag van Oma, een gitaarduet gespeeld: Morenita do Brazil van Giuseppe Farrauto. Op deze foto zie je ons in actie - heerlijk jong nog, al zit mijn haar tegenwoordig beter :-)

Ik speel nog steeds gitaar, al ben ik niet heel erg vooruit gegaan sinds die mooie tijd. Wel zijn er wat andere snaarinstrumenten bijgekomen: vooral de mandoline. Toegegeven: ook ik heb altijd gedacht dat de mandoline een uitermate truttig instrument was (dat vermaledijde "Jo met de banjo" heeft veel kwaad aangericht!), maar daarover heb ik mijn inzichten inmiddels iets genuanceerd. Ik beleef veel plezier aan het mandolinespel, ik ben de gelukkige eigenaar van een prachtige Suzuki Bowlback, een Napolitaanse luit en speel iedere week met veel plezier mee bij de tweede mandolines van Mandolineorkest Amati.

De ukukele zie ik wel een beetje als een grapje, maar ook hier speel ik nu en dan met ongegeneerd veel plezier op.

Ten slotte mijn Ud - gekocht om thuis te raken in de wondere wereld van microtonaliteit en van de Arabische Maqamat. Prachtig instrument en niet alleen om te zien.

Met mijn piano, mijn fluiten, de stal tokkelinstrumenten en mijn Computer Muziek (zie volgende tabblad) zit mijn vrije tijd ook wel aardig vol!